Ο Κύκλος Ποιητών διοργάνωσε εκδήλωση αναγνώσεων από μέλη του στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, την Πέμπτη 7 Μαρτίουυ. Αφορμή δόθηκε από την τρέχουσα εικαστική έκθεση του Φραγκίσκου Δουκάκη «Τοπιογραφία 2020-2023», οπότε και η θεματική των ποιητικών επιλογών.
Συμμετείχαν οι Άννα Αφεντουλίδου, Πόπη Αρωνιάδα, Γιώργος Βέης, Σοφία Διονυσοπούλου, Γιάννης Ευθυμιάδης, Έφη Καλογεροπούλου, Γιώργος Κουτούβελας, Πάνος Κυπαρίσσης, Μάριος Μιχαηλίδης, Κωνσταντίνος Μπούρας, Άννα Πετροπούλου, Ειρήνη Ρηνιώτη, Βασίλης Ρούβαλης, Αντώνης Σκιαθάς, Ελένη Τζατζιμάκη. Στο πιάνο τόνισε τα ποιήματα, με συνθέσεις δικές του και άλλων δημιουργών, ο Βασίλης Παπαδόπουλος. Η προσωπική συμμετοχή έγινε με αποσπάσματα από διάφορα ανέκδοτα κείμενα:
Πρωτούγεννα στην Απουλία
Αρχίζω να μετρώ τις λέξεις μου από τώρα σαν ναυαγός κάτω από τον θόλο ενός κόσμου σκοτεινού στη μήτρα των πραγμάτων και στ’ αββαείο των άθεων ποιητών Χείλη σαρκώδη στεγνά αμαρτωλές στιγμές οι πόρτες τρίζουν την Ιστορία δεν φοβάμαι ακόμη στραβώνω τα δάχτυλα σε φιλώ σε διαπομπεύω Μεγάλη εικόνα η σαγήνη αδίστακτο αργό πέρασμα η ομορφιά Άκουσμα-φυγή έξω στους δρόμους με ανήσυχο εαυτό περπατώ πάλι έφηβος ή νεκρός: σιγή
Tραγούδισμα στον ποταμό Ερασείνο
Να υψώσω ποτήρι λευκό κρασί με τη γεύση σου να πιω αχόρταγα, ετούτο θυμάμαι, τραγουδώντας την ώρα την άραχλη, τον παιδεμό να προφθάσω Νοσταλγώ, τι; Ουδέν υπήρξε αμαχητί δύναμη της τελειότητας, πνεύμα αντίλογο σε στόματα ηχηρά από χελιδόνια και πετρίτες κυλώντας σε ποταμούς ξερακιανούς Μιλάω ο αυθάδης, τη γλώσσα της απαρέσκειας – ακίνητος στον αέρα της άλλης εποχής, ξημερώματα αναρριγώ, μειώνω το βήμα, αντικρίζω τη —
Αέρας στο Κάβο Γκάλλο
Τα ερείπια πόσα μαρτυρούν, ακόμη στέκονται προτού καταρρεύσουν, τους διακρίνω — «Δείτε τα πρόσωπα, δείτε πώς κυρτώνουν» λέν’ οι στρατιώτες,
κατοπινοί της καταστροφής, εργάτες στο φως Αυτό κι αυτό, το κατανοητό σημάδι για τον μελουργό, η σημαίνουσα στιγμή, γίνεται θύμηση και φλέγεται κι εντός μου αναπηδά γίνεται παρασυρμός, αγνώριστο σημάδι… Χάλκινο για την αφή και φρυκτωρία μακρινή, χωρίς αποσωσμό χωρίς τραγούδι του Κυνός ‒ εμένα ή στο τώρα το πέρασμα υδάτινο, μετά το σκοτείνιασμα, στον αιώνα, αναχωρώ
::
