Ρούβαλης, Βασίλης. (2004). Νότος. Αθήνα: Κέδρος
23/1/2005
Κριτικό σχόλιο στην εφημ. Εξπρές (φ. 23 Ιανουαρίου 2005)
Του Γιάννη Μπασκόζου
Τους χρησμούς της ζωής αναζητεί ο ποιητής σε μια συνάντηση γεωγραφίας και ιστορίας. Βέβαια, «κανένας χάρτης δεν τον χωράει» και γι’ αυτό θα περιπλανηθεί στη Μεσόγειο ως χώρο με θεμέλια πολιτισμού και ιστορίας αναζητώντας τα έρμα των καιρών. Η ποίηση του Βασίλη Ρούβαλη είναι σύγχρονη, αναζητεί, αντιδικεί και ανατέμνει τα σημεία των σημερινών καιρών.
Έχει επίγνωση ότι το να ζεις στο σήμερα είναι δύσκολο καθώς στρατηγικές και πυξίδες έχουν ξωκείλει: «Το σήμερα η καταιγίδα το σαρώνει, το χθες με τους γλάρους δραπετεύει. Μέχρις εδώ: το αύριο ας γονατίσει στο τυχαίο». Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για την ποίηση. Είναι κατάφωρη με τιμές και μαλάματα, αλλά δεν ξέρει πού πάει. Το χθες ολοκληρώθηκε, το σήμερα αναζητείται. Υπάρχουν ωραία πράγματα ακόμα στη ζωή: «Ό,τι άδολο μοιάζει προσωρινό: δηλαδή ωραίο / κι ό,τι γεμίζει το πέλαγος είναι ζωή – και το φως κατάπληκτο / την εξατμίζει».
Η πάλη με την παράδοση, με την ιστορία, με τους μεγάλους της ποίησης είναι επίπονη και σε τραυματίζει, αλλά δεν έχεις άλλη οδό. Αν δεν ξεπεράσεις τα πεπραγμένα δεν θα αντλήσεις το δικό σου φως. «Ανάποδα ρολόγια σε προσμένουν / τρομάζει στους δρόμους η αλλεγρία / πυρετός το κομμάτι που σ’ αναλογεί».
Ο Ρούβαλης ξεκινά το ταξίδι ακόμα κι αν προς το παρόν «απαντά στα βαπόρια ποπυ δεν άκουσαν ποτέ γι’ αυτόν», ακόμα «κι αν δεν πίστεψε, δεν είδε το ξημέρωμα», ακόμα κι αν το «σκοτάδι είναι ο πρώτος προορισμός». Ποίηση μάχης για μια «θέση στους χρησμούς» που θα ανακαλυφθούν.